Facebook Twitter Youtube Flickr Instagram

Autor: Goce Tërpkovski

Pse, në rigjykimin për TNT, Mile Janakievski përsëri e paraqiti si provë vendimin për amnisti nga Presidenti Gjorge Ivanov, edhe pse ai më parë ishte refuzuar?  Sikurse edhe të gjithë të pandehurve të tjerë në rastet e Prokurorisë Publike Speciale, emrat e të cilëve ishin në listën e 56 të amnistuarve nga Ivanovi në vitin 2016.

Një nga mësimet themelore logjike është se nuk është e mundur të pritet rezultate të ndryshme duke përsëritur të njëjtat procedura. Mirëpo, në gjyqësorin maqedonas kjo logjikë nuk zbatohet gjithmonë. 

Gjykatat i hidhnin poshtë ato prova sepse ish-presidenti ndërkohë kishte vendosur t’i tërhiqte amnistitë (faljet). Sidoqoftë, e gjithë kjo po ndodhte në një kontekst socio-politik, në të cilin kishte pritshmëri të lartë të publikut që ato raste të kalonin në procese gjyqësore. 

Tre vjet nga fillimi i gjyqeve kundër abstenionistëve nga Ivanov, ndryshimet janë ndjerë në mjedis. Gjykata Kushtetuese hapi një procedurë, kështu që mbrojtja e Janakieski vendosi që ia vlen të provohej përsëri me atë provë. E gjithë kjo tregon se faljet e Ivanovit janë shumë larg. 

Hulumtimi i BIRN tregon se të paktën katër raste të mëshirës së shtetit (amnisti, shfuqizimi) formojnë realitetin e sotëm politik në Maqedoni, në të cilin kriminelët akuzohen dhe dyshohen, dhe debati ndër-partiak shpesh zbret se kush është “krimineli më i madh”. 

Të paktën tre nga ato vendime mund të përcaktohen saktësisht kur ato kanë devijuar nga rruga e Kushtetutës, ligjeve dhe rregullave ose konventave ndërkombëtare të nënshkruara nga shteti, por kjo kurrë nuk ka ndodhur, kështu që sot ato pranohen si realitet dhe problematizohen ekskluzivisht në interes. në një përballje ndër-partiake.

Vendimi i Parlamentit se nuk ka nevojë për një interpretim autentik të Ligjit për falje të paktën në dukje e mbylli pyetjen nëse Presidenti Gjorge Ivanov kishte të drejtë të merrte vendime shfuqizimi nga viti 2016, megjithëse opsioni që Gjykata Kushtetuese të vendosë ndryshe ndryshe teorikisht ekziston. 

Konsumoni me kujdes

Është e njohur në histori se e drejta e strukturave më të larta të qeverisë për të dhënë mëshirë ekzistonte në perandoritë e lashta, dhe praktikohet në demokracitë moderne. Por, gjëja më e rëndësishme është që këta mekanizma duhet të përdoren si dhe ilaçet, aplikimi i tepërt ose i papërshtatshëm do të ketë efektin e kundërt. 

Teoricienët janë bie dakord se megjithëse është një ndërhyrje teknike në sistemin juridik, ato mjete mund të kontribuojnë në arritjen e disa qëllimeve më të larta për shtetin, siç është harmonizimi i shoqërisë ose kompensimi i padrejtësive njerëzore, kur kjo nuk mund të bëhet përmes mekanizmave të gjyqësorit. Sipas tyre, nevoja për mjete të tilla është e padiskutueshme, dhe nevoja për t’i përdorur ato me shumë kujdes dhe përgjegjësi është edhe më e madhe.

BIRN foli me një numër ekspertësh ligjorë kryesorë për efektet që kanë pasur rastet e politikës mbi shoqërinë. 

Ata besojnë se përdorimi i këtyre mjeteve për të arritur parti më të ngushta dhe qëllime të tjera, në vend të qëllimit më të lartë të deklaruar, ka kontribuar sot, në vend të një kohezioni, të kemi një shoqëri thellësisht të ndarë në krahasim me një dekadë më parë.

Për disa, kjo situatë mund të zgjidhet vetëm duke vendosur paligjshmërinë e vetë veprimeve ose përgjegjësinë e atyre që kanë abuzuar me të drejtën e tyre për falje dhe amnisti. Për të tjerët, është tepër vonë për të bërë asgjë dhe shteti do të përfshihet vetëm nëse përpiqet t’i zbulojë këto çështje.

Rrënjët e vitit 2008

Cërvenkovski e shpëton Zaevin nga aktakuza për ndërtimin e qendrës tregtare globale në Strumicë | Foto: BIRN

Në vetëm 0.2 sekonda të kërkimit, Google mund të gjejë dhjetëra deklarata të VMRO-DPMNE-së të botuara në vitin 2019 dhe 2020, duke përmendur “kriminelin e hequr Zoran Zaev.”  Herën e fundit që ky term u përdor nga zëdhënësi i partisë Dimçe Arsovski më 15 shkurt 2020 në një fjalim në Prokurorinë Publike. 

Vendimi për të hequr Zaevin u mor nga Presidenti Branko Cërvenkovski më 2 gusht 2008. Cërvenkovski pastaj e shpjegoi lëvizjen e tij me nevojën për të parandaluar një krizë politike, pasi arrestimi i Zaev (asokohe kryetar i Strumicës dhe nënkryetar i LSDM) në çështjen Global kërcënoi të bënte që opozita të largohej nga parlamenti.

 Se sa është arritur qëllimi më i lartë i Cërvenkovskit, tregon fakti që epiteti i Zaev ka mbetur deri më sot dhe përdoret për qëllime krejt të kundërta me harmonizimin politik.

Asnjë ndryshim në këtë kuptim nuk ndodhi as përmes aktgjykimeve në çështjen Global, në të cilën ai u akuzua për ndërtim të paligjshëm të një tregu të mbyllur dhe një qendre tregtare në qendër të Strumicës. 

Megjithëse procedurat kundër Zaev u ndaluan me një akt të Presidentit në vitin 2008, procedurat për çështjen vazhduan në gjykata, kështu që në vitin 2011, Gjykata Supreme vendosi vendim që nuk kishte asnjë veprimi i paligjshëm në të. Por, etiketa e Zaev mbeti, madje u intensifikua pasi Komisioni Kundër Korrupsionit njoftoi në maj 2019 se do të rishqyrtonte çështjen.

“Në këtë rast, nuk ka pasur shkelje teknike të ligjit, sepse ligji i lejoi Cërvenkovskit të merrte një vendim të tillë.” “Por kjo nuk do të thotë që nuk ka pasur shkelje thelbësore, sepse ajo mundësi i ishte dhënë presidentit për të arritur qëllime sociale, jo interesa partiake,” tha Gordan Kalajxhiev, profesor në Fakultetin Juridik të Shkupit.

Pas vendimit të Cërvenkovski për të mos bërë deklarata publike për ndonjë temë, zyra e tij nuk pranoi t’u përgjigjej pyetjeve tona se si e shikon vendimin e tij sot dhe nëse ai beson se ai e ka arritur qëllimin e tij.

Para Cërvenkovskiz, Presidenti Boris Trajkovski në 2003 ushtroi të drejtën e tij për shfuqizim (përfundimin e ndjekjes penale në çdo fazë të procedurës), i cili lejoi nenin 11 të Ligjit për falje, kur liroi ish-ministren e Brendshme, Dosta Dimovska. Këto ishin dy rastet e fundit në të cilat, megjithëse aspekti moral i vendimeve u problematizua, ai formal-juridik ishte i padiskutueshëm.

Rregullat e Procedurës në një, Konventa e Gjenevës në një tjetër

Emërimi i Sadulla Durakit si ministër në qeverinë e Zaevit provokoi reagime të dhunshme Foto: Qeveria e RMVsë)

Me interpretimin autentik të Ligjit për Amnisti në vitin 2011, i cili ndaloi të ashtuquajturin Në katër raste të Hagës, gjimnastika ligjore filloi të praktikohet, në të cilën interesi politik është më i rëndësishëm sesa rregullat e përcaktuara. Ky ishte një rast në të cilin shkeljet ishin të dukshme, por u injoruan sepse duhej arritur një qëllim politik – të formohej një qeveri koalicioni.

Interpretimi autentik ekziston që Kuvendi të pastrojë paqartësitë ose paqartësitë që lindin në zbatimin e një ligji, kur institucionet e interpretojnë atë në mënyra të ndryshme dhe të veprojnë ndryshe, gjë që rrezikon parimin e barazisë juridike. Si ta bëni atë është përcaktuar me nenin 175 të Parlamentit rregullat e procedurës

Ai thotë se kërkesa mund të paraqitet nga deputetë, qeveria, gjykatat, prokurorët, kryetarët e bashkive, “nëse lind nevoja për interpretim autentik në lidhje me zbatimin e ligjeve në punën e tyre”. Shkurt – ai që zbaton ligjin, nëse nuk e kupton si të veprojë, mund të kërkojë një interpretim.

Ligji për amnisti u zbatua nga gjykatat dhe prokurorët duke mos ndjekur penalisht të gjithë pjesëmarrësit në konfliktin e vitit 2001, por vetëm ata që akuzohen për kryerjen e krimeve të luftës. Nuk kishte paqartësi ligjore në punën e gjykatës. 

Sidoqoftë, kërkesa për interpretim autentik u paraqit nga një grup i deputetëve të BDI-së, i cili ngriti pyetjen nëse ata kishin atë të drejtë, sepse ata nuk ishin përgjegjës për zbatimin e ligjit.

Nëse shkelja e rregullave të procedurës është teknike, shkelja e Konventës së Gjenevës kuvend ka një devijim shumë më të madh nga ligji dhe drejtësia në këtë rast. Amnistia në rastet e krimeve të luftës është e ndaluar sipas ligjit ndërkombëtar, dhe kur ka konflikte të brendshme, shtetet janë të detyruara të hetojnë dhe të procedojnë raste të tilla. 

Arsyeja për këtë është sepse është vlerësuar se mos veprimi në krime lufte nuk kontribuon në qëllimin universal të amnistisë – pajtimit dhe kohezionit.

Të katër rastet ishin, në të vërtetë, tashmë të hapura para se gjykata e Hagës t’i merrte në dorë, dhe pastaj t’i dorëzonte dhe pastaj të kthehej.

“Fakti që Haga ka kthyer çështjet nuk do të thotë që aktet nuk ekzistonin. Haga vlerësoi vetëm se shteti është mjaft i aftë për të përpunuar këto raste, “tha Kalajxhiev.

Konteksti ishte i qartë – pas zgjedhjeve të 5 qershorit 2011, VMRO-DPMNE fitoi 56 vende, 15 BDI dhe duhej të binte dakord për formimin e një qeverie. Interpretimi autentik i çështjeve të Hagës, i cili përfshinte anëtarë të shquar të udhëheqjes së BDI-së, ishte një kusht për të arritur një marrëveshje koalicioni. 

Në disa nga bisedat e përgjuara të publikuara nga LSDM-ja, Nikolla Gruevski, Zoran Stavreski, Gordana Jankulloska, Sasho Mijallkov dhe Silvana Boneva mund të dëgjohen të komentojnë këto ngjarje dhe të pranojnë se ata marrin atë vendim vetëm për të qenë në gjendje të formojnë një koalicion.

Të heqësh dorë nga gjithçka dhe të shkosh atje” zëri i Gruevskit mund të dëgjohet në njërën prej regjistrimeve, pasi zbuloi se një numër i madh i deputetëve gjetën justifikime për të mos marrë pjesë në sallë gjatë votimit.

Kam shpikur që isha me fëmijën e Norës, se do të kujdesesha për të“, i thotë Stavreski Jankulloskës në një bisedë tjetër.

Bëre mirë, unë isha naiv” ia rikthen ajo.

LSDM më pas u largua nga seanca dhe kundërshtoi amnistinë.

“Publiku ka pasur mundësinë të dëgjojë nga pamjet e hipokrizisë dhe autorit të vërtetë të interpretimit autentik të çështjeve të Hagës. Sa i përket rishqyrtimit të këtij procesi, duhet të them që nuk ekziston një mundësi e tillë juridike, sepse kur miratohet një interpretim autentik, ajo ka forcën e ligjit dhe hyn në sistemin juridik me të gjitha pasojat e tij ligjore ”, tha Ministrja Renata Deskoska.

Shumica e atyre që janë përfshirë në çështjet e Hagës sot mbajnë pozicione politike në qeveritë e LSDM-së dhe BDI-së, përfshirë Zëvendës Kryeministrin Sadula Duraku (çështja e Digës së Lipkovës) dhe Ministri i Investimeve të Jashtme Hysen Xhemaili (çështja Punëtorët e Mavrovës).

Tërmeti nga Ivanov

Vendimet për heqjen e Presidentit Ivanov shkaktuan Revolucionin shumëngjyrësh Foto: BIRN

Disa nga 56 personat e përfshirë nga heqja e Presidentit Gjorge Ivanov më 12 prill 2016 (politikanët, bashkëpunëtorët dhe përkrahësit e tyre, siç thuhet në vendim) janë gjithashtu aktiv politikë ose në përgjithësi. 

Vendimi i Ivanov ishte duke zbehur atëherë (duke sfiduar të ashtuquajturat Revolucioni shumëngjyrësh dhe kundër protestat e iniciativës pro-qeveritare GDOM) po përplasen sot me përpjekje për tu ringjallur, dhe mund të luhaten në të ardhmen, sepse sipas informacioneve publike, disa nga të pandehurit në çështjet e Prokurorisë Publike Speciale po përgatiten të kërkojnë drejtësi nga Gjykata Evropiane për të drejtat e njeriut, nëse dënohet në shtëpi. 

Argumenti është që ajo u përdor nga gjykatat e Greqisë dhe Hungarisë kur ata refuzuan të ekstradojnë Nikolla Gruevski, Goran Grujevski dhe Nikolla Boshkovski – që dikur u falën ata nuk mund të tërhiqeshin. 

Vendimi është i kuptueshëm për ish-gjyqtaren kushtetuese Natasha Gaber Damjanovska, në kushte kur pyetja nëse faljet ishin të ligjshme apo jo nuk është sqaruar plotësisht edhe në shtëpi.

“Greqia dhe Hungaria nuk mund të vlerësojnë cilat dispozita zbatohen në një vend nëse vetë shteti nuk e ka zgjidhur çështjen. Ata nuk mund të lejojnë të nxjerrin përfundime të tilla, “tha Gaber-Damjanovska.

Ekspertët juridikë të konsultuar nga BIRN besojnë se mënyra e vetme për të parandaluar paqartësinë në lidhje me këtë shfuqizim dhe ndikimin e tij negativ në sigurinë juridike është të përcaktoni se vetë vendimi ishte i paligjshëm. Siç shpjegojnë shumë ekspertë juridikë, përfshirë profesorin Svetomir Shkariq, gjithçka që duhet është të ndiqni kronologjinë.

 Në vitin 1993, u miratua një Ligj për Falje që përmbante nenin famëkeq 11, i cili i dha Presidentit të drejtën për falje personave përpara se të përfundonin procedurat. 

Në vitin 2009, shumica parlamentare e atëhershme e VMRO-DPMNE-së, duke kërkuar të parandalojë heqje të reja si ajo e Zaevit, miratoi ndryshime në Ligjin për falje, i cili përfshinte dy dispozita kryesore: Neni 11 është shfuqizuar dhe faljet janë ndaluar për disa krime, të tilla si pedofilia ose akte anti-zgjedhore. 

Shtatë vjet më vonë, në vitin 2016, Gjykata Kushtetuese rrëzoi këto ndryshime ligjore. Me këtë, gjykata shfuqizoi praktikisht një ligj që shfuqizon një nen të ligjit, kështu që shtrohet pyetja nëse neni 11 tani është përsëri i vlefshëm. Askund në shpjegim nuk ishte i sqaruar, dhe Gaber-Damjanovska, i cili ishte anëtar i gjykatës së atëhershme, e përmendi atë në një mendim të veçantë, duke shprehur dyshime se qëllimi përfundimtar është të ringjallet ky artikull. 

Në të kaluarën, mendimi i saj është interpretuar, siç thotë ajo, krejt e kundërta e asaj që ajo dëshironte të thoshte. Deputeti Antonio Milloshoski tha në një konferencë për shtyp se “gjyqtarët afër LSDM-së ranë dakord që neni 11 ekziston.”

“Unë paralajmërova se ky është qëllimi, për të interpretuar që anëtari është kthyer dhe se mund të përdoret për shfuqizime, dhe jo se është pasojë juridike. Vendimi i gjykatës nuk duhej të ishte marrë fare. Argumenti se fuqitë kushtetuese të presidentit ishin të kufizuara nuk u mbajtën aspak, pasi kushtetuta thotë qartë se falja rregullohet me ligj. “Nëse jo, atëherë ligji i parë i vitit 1993 duhet të ishte shfuqizuar dhe presidentit i jepej të drejta të pakufizuara,” shpjegoi ish-gjykatësi kushtetues.

Shkariq thotë se në atë mënyrë një vendim i paligjshëm filloi të ketë pasoja juridike, dhe kjo ende vazhdon.

“Isshtë e pamundur të kesh një interpretim autentik të një ligji që ka vdekur. Por u ndodhi atyre vonë. Parlamenti duhej të kishte reaguar menjëherë me një vendim për të thënë që falja ishte e pavlefshme, por është e qartë se në atë kohë nuk kishte kushte për këtë. “Kjo është arsyeja pse është e vështirë të reagosh tani.”

Ai shton se vendimi i Ivanov me siguri do të ketë ndikim nëse rastet e PSP arrijnë në Strasburg, sepse faljet zakonisht janë të rralla dhe respektohen, abuzimi i tyre është i pakuptueshëm, dhe në vendin tonë, megjithëse ka indikacione se ka ndodhur, ai nuk është vërtetuar plotësisht.

Gaber-Damjanovska beson se nyja mund të lidhet me përgjegjësinë për atë që mori vendimin.

“Ivanov duhet të ishte përgjigjur, unë e kam thënë tashmë atë. Atëherë nuk kishte kushte as në Parlament, as në Gjykatën Kushtetuese, në atë konsetlacion të kalonte një procedurë e tillë, por tani duhet. “Nëse çështja mbyllet duke vendosur përgjegjësi, do të ndryshonte.”

Presidenti Ivanov, i cili dikur vendosi të besojë se neni 11 ekziston dhe se ai ka të drejtë të marrë vendime për shfuqizimin, atëherë tha se qëllimi i tij ishte të kontribuojë në pajtimin kombëtar.

“Duke folur në mënyrë metaforike, për të prerë nyjën, në përputhje me të gjitha fuqitë e mia kushtetuese dhe ligjore, dhe përmes një vendimi për të përfunduar të gjitha procedurat midis politikanëve dhe bashkëpunëtorëve ose përkrahësve të tyre, nga palët kundërshtare”, tha Ivanov në një deklaratë, duke shtuar se ai ishte i bindur. sepse politikanët ishin kryesisht të pafajshëm për krimet për të cilat akuzoheshin, por akuzoheshin se ishin në gjendje të kushtëzoheshin nga forcat e jashtme për të marrë vendime që nuk i përfitonin shtetit.

Pas kësaj, tensionet politike jo vetëm që nuk u qetësuan, por u intensifikuan edhe më shumë. Në fakt, kundërshtarët e vendimit nuk e panë masën e Ivanovit si një përpjekje për të qetësuar palët grindëse, por si një veprim për të mbajtur përgjegjës ata që abuzimet e tyre të detyrës mund të dëgjoheshin nga i gjithë publiku përmes bisedave të regjistruara. 

Ai u konsiderua jo një konflikt politik, por një konflikt midis atyre që kërkojnë drejtësi dhe atyre që ikin prej saj.

Ky interpretim u kundërshtua, ndër të tjera, nga profesor Gordana Siljanovska Davkova, më vonë kandidate për pasardhësin e Ivanovit nga partia e tij. Ajo argumentoi se Gjykata Kushtetuese nuk është një organ legjislativ, por Kuvendi. 

Prandaj, gjyqtarët kushtetues mund të shfuqizojnë ligjet, nenet e ligjeve ose vendimet e tjera të organeve shtetërore, por ata nuk mund të kthejnë diçka që u shfuqizua më parë, sepse konsiderohet bërja e ligjit.

Çështja nëse Ivanov duhet të mbajë përgjegjësi për pranimin e kompetencave nuk u ngrit asnjëherë nga institucionet. Fakti që shteti tani zyrtarisht i konsideron të pavlefshëm 56 faljet e tij nuk do të thotë asgjë për organet ndërkombëtare. 

Ministrja Deskovska thotë se në kërkesat për ekstradim në Greqi dhe Hungari për refugjatët Goran Grujevski, Nikolla Boskovski dhe Nikolla Gruevski, thuhej se faljet janë të pavlefshme. 

Sidoqoftë, gjykatat në ato vende gjykuan ndryshe, pasi nuk kishte ndonjë veprim juridik që vërtetonte pavlefshmërinë e tyre. Kjo inkurajoi të pandehurit të tjerë të njoftonin se do të kërkonin drejtësi jashtë nëse dënohen këtu.

Personi është fajtor derisa të provohet fajtor

Një amnisti e pazakontë shpëtoi disa prej atyre që akuzohen për dhunë në 27 Prill 2017 | Foto: Robert Atanasovski

Në dhjetor 2018, u miratua një ligj që ekspertët e cilësuan si amnistinë më të çuditshme në historinë juridike të vendit. Për dallim nga praktika e zakonshme, në të cilën Kuvendi përjashton nga ndjekja penale një grup të caktuar që ka kryer një krim dhe ai hyn në fuqi sipas detyrës zyrtare, kjo amnisti u zbatua me kërkesë të personave të akuzuar.

Bëhej fjalë për të pandehurit në çështjen “27 Prilli”, pra ndërhyrjen e një turme në Parlament që sulmoi dhe plagosi disa deputetë të opozitës së atëhershme, të cilët u përpoqën të formojnë një shumicë parlamentare. 

Ligji thotë që ata që janë përgjegjës për incidentin u lanë të lirë, por nuk ishin të dhunshëm dhe nuk ishin pjesë e organizimit të sulmit. Gjykata, me kërkesën e secilit të pandehur individualisht, duhej të përcaktonte nëse ai i plotësonte kushtet për t’u amnistuar apo jo.

“Si rregull, amnistia është një ngjarje dhe të gjithë të mbuluar nga ajo mund të amnistohen. Ndarja me dhe pa dhunë është problematike. Për shkak se është një ngjarje e lidhur, ata nuk mund të bënin pa njëri-tjetrin. Ata që kanë kryer dhunë nuk mund ta kryejnë krimin pa ndihmën e të tjerëve. Është gjithashtu e pazakontë që një gjykatë të përcaktojë se kush ka dhe kush nuk ka të drejtën e amnistisë. “Nuk parashikohet në juridiksionin funksional të gjykatave,” tha profesori Kalajxhiev.

Në fund, nga 34 personat e akuzuar fillimisht, 15 mbetën në pritje të dënimit dhe 14 u dënuan.

Në këtë mënyrë, e drejta e prezumimit të pafajësisë e garantuar me nenin 13 të Kushtetuta, se personi i akuzuar për një vepër penale do të shpallet i pafajshëm derisa fajësia e tij të vërtetohet me vendim gjyqësor të formës së prerë.

Motivet politike pas këtij ligji “akrobatik” ishin gjithashtu të qarta. Qëllimi i deklaruar ishte arritja e “pajtimit duke kapërcyer ndarjet në shoqëri” dhe ndjekja e reformave në përputhje me agjendën evropiane. 

Pas kësaj, sidoqoftë, ishte fakti që në mesin e 19 të liruarve ishin tre deputetë të VMRO-DPMNE-së, të cilët ishin në mesin e tetë që mbështetën ndryshimet kushtetuese për zbatimin e Marrëveshjes së Prespës dhe ndryshimin e emrit të vendit në Republikën e Maqedonisë Veriore.

“Amnistia në vitin 2018 u propozua si pjesë e një procesi pajtimi, i cili u zhvillua në Parlament. Sidoqoftë, për mendimin tim, ai proces nuk është kryer plotësisht dhe kjo është arsyeja pse ne ende nuk kemi një pajtim të plotë midis grupeve që ishin viktima dhe autorët e 27 Prillit “, tha Ministrja Deskoska.

Deri ku është pajtimi?

Padrejtësia intensifikon mosbesimin dhe përçarjet Foto: BIRN

Pas dhjetë vjet përpjekjesh për të arritur një kohezion më të madh në shoqëri përmes faljeve dhe përjashtimeve nga përgjegjësia, ka ndodhur e kundërta. Për Natasha Gaber-Damjanovska nuk është aspak befasuese që efekti i vendimeve është i kundërt me atë të deklaruar.

“Ne nuk kemi kohezion më të madh shoqëror sot sepse atmosfera e pandëshkueshmërisë ka prishur strukturën sociale. Për akte të caktuara duhet të ketë përgjegjësi. Nëse nuk ka barazi në përgjegjësi, atëherë ne nuk kemi një shoqëri të organizuar “, tha ajo, duke shtuar se një luftë më serioze kundër korrupsionit dhe abuzimit të sistemit do të kishte një efekt shumë më të mirë në shoqëri, sepse do të kontribuonte në mirëqenie më të mirë për të gjithë qytetarët.

Për Ministren Deskoska, polarizimi është ende i lartë sot sepse partia e mëparshme në pushtet ndoqi politika përçarëse.

Sipas Kalajxhiev, në një mënyrë ironike, padrejtësia gjithashtu kontribuon në pajtim, pra bashkimin në mosbesimin e politikanëve.

“Ekziston një mosbesim i madh tek politikanët në përgjithësi, pavarësisht se në cilën anë janë, kjo madje kontribuon në një relaksim,” tha ai.

Sidoqoftë, ai dhe bashkëbiseduesit e tjerë pajtohen që situata në të cilën lejohen interpretime të ndryshme dhe kontradiktore të vendimeve që lidhen me përgjegjësinë e mbajtësve të zyrave publike është e paqëndrueshme dhe se nëse vazhdon, do të vazhdojë të krijojë probleme.

Burimi PRIZMA

—————————————————

21 Shkurt 2020